Xarda

Peixe de corpo alongado e cor verdosa azulada, percorrido por liñas verticais negras e un ventre prateado con tons brancos. Presenta unha especie de aletiñas (pínnulas) próximas ao rabo, tanto no dorso coma no ventre. Ten unha cabeza afiada e pode chegar a medir ata 50 centímetros. Acada a madurez aos dous ou tres anos e reprodúcese entre os meses de maio e xullo.

Pode atoparse ata os 200 metros de profundidade, aínda que a finais da primavera se achega á costa en grandes bancos e entra nas rías, nadando a medias augas. No inverno regresa a augas máis profundas. É unha especie moi abundante en canto ás capturas e de gran presenza nos mercados. Péscase cando se achega á costa con cerco e tamén, ás veces, utilizando técnicas de arrastre ou con liña (curricán).

É un peixe apreciadísimo no norte de Europa e en cambio aquí mantén uns prezos baixos, do cal hai que saber aproveitarse. En fresco admite as máis variadas solucións: fritida resulta exquisita, de gusto potente. Máis suave é á prancha con allo, perexil e limón. Acepta o escabeche como a que máis e no forno ten o equilibrio dun prato rotundo cunha gornición adecuada. É común atopala xa en filete limpo ou, se non, é doado fileteala en V (tal e como se explica neste libro) na casa. Próbea así fileteada ao forno: sobre unha base de cebola e patacas, todo moi fino, póñense os filetes adobados, cóbrese con papel de aluminio e dáselle un asado curto.